گیاهان و ادویه محلی زاهدان به شدت با تاریخ ملت‌ها گره خورده‌اند و در طول سال‌ها تمایل به بخشی از فرصت تجاری سودآور حاصل از انحصارات تجارت ادویه، کاوش‌ها را به کشف مسیرهای جدید برای رسیدن به تولیدکنندگان ادویه در سراسر جهان سوق داده است.
در قرن پانزدهم، ادویه ها از طریق مسیرهای خشکی و دریایی خاورمیانه به اروپا آمدند و ادویه ها هم برای غذاهای غذایی و هم برای استفاده در داروها تقاضای زیادی داشتند.
مهمتر از همه، کاشفانی مانند مارکوپولو، کریستوفر کلمب، و واسکو دی گاما در استفاده ما از ادویه جات امروزی بسیار مفید هستند و از همه همه جا موجودتر است فلفل سیاه!
«ادویه» اصطلاحی بود که به طور آزادانه برای همه سرزمین‌های محصولات طبیعی عجیب و غریب از فلفل تا شکر، گیاهان تا ترشحات حیوانی به کار می‌رفت. ادویه ها از دوران باستان از شرق به اروپا وارد می شد و اروپایی ها علاقه خاصی به آنها پیدا کرده بودند.
بخشی از جذابیت طعمی بود که آنها به ظروف می دادند، اگرچه نگاه طولانی مدتی که آنها عمدتاً برای پنهان کردن طعم گوشت بد استفاده می شدند نادرست است.
یکی دیگر از جذابیت‌های نادر بودن آنها بود که آنها را تبدیل به یک مکمل مد روز برای هر میز و نمادی واقعی برای ثروتمندان کرد.
ادویه جات ترشی جات برای طعم دادن نه تنها به سس ها بلکه برای شراب ها نیز استفاده می شد آنها حتی متبلور می شدند و به تنهایی به عنوان شیرینی خورده می شدند.
ادویه های با ارزشی که در تهیه غذا در سراسر اروپا استفاده می شود شامل فلفل، زنجبیل، میخک، جوز هندی، گرز، دارچین، زعفران، انیسون، زیره و میخک است.
اگرچه بیشتر اینها برای سفره های ثروتمندان بود، اما حتی طبقات فقیرتر هر زمان که می توانستند از فلفل استفاده می کردند ادویه جات ترشی جات، با وجود هزینه هایشان، در مقادیر زیادی استفاده می شد.
امروزه می دانیم که عملکرد گیاهان و ادویه ها چندگانه است، در حالی که طعم ممکن است شناخته شده ترین باشد، اکنون شواهد علمی داریم که ثابت می کند بسیاری از گیاهان و ادویه ها دارای خواص پزشکی غیرقابل انکاری هستند، آنتی اکسیدان های ارزشمند، خواص ضد التهابی، مواد معدنی ضروری را ارائه می دهند.
