پیرمردی با خوردن سرکه فله قزوین توانست ۴۰۰ سال عمر کند

سرکه فله قزوین محلول آبی اسید استیک و ترکیبات کمیاب است که ممکن است شامل طعم دهنده باشد سرکه معمولاً حاوی ۵ تا ۸ درصد حجمی اسید استیک است.

معمولاً اسید استیک با تخمیر مضاعف تولید می‌شود و قندهای ساده را با استفاده از مخمر به اتانول و اتانول را توسط باکتری‌های اسید استیک به اسید استیک تبدیل می‌کند.

بسته به مواد اولیه، انواع مختلفی از سرکه موجود است در حال حاضر عمدتاً در هنرهای آشپزی به عنوان یک ماده معطر و اسیدی پخت و پز یا در ترشی استفاده می شود.

انواع مختلفی به عنوان چاشنی یا چاشنی استفاده می شود، از جمله سرکه بالزامیک و سرکه مالت.

به عنوان آسان‌ترین اسید ملایم تولید شده، کاربردهای صنعتی و خانگی بسیار متنوعی دارد، از جمله استفاده به عنوان پاک‌کننده خانگی.

در حالی که ساخت سرکه ممکن است به قدمت دم کردن الکلی باشد، اولین شواهد مستند از ساخت و استفاده از سرکه توسط بابلیان باستان در حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد بود.

آنها در درجه اول سرکه را از خرما، انجیر و آبجو درست می کردند و از آن برای مقاصد آشپزی و دارویی استفاده می کردند.

آثاری از آن در کوزه های مصری نیز یافت شده است در آسیای شرقی، چینی ها شروع به حرفه ای کردن تولید سرکه در سلسله ژو کردند.

در کتاب ژو لی ذکر شده است که بسیاری از خانوارهای اصیل یا سلطنتی یک “سرکه ساز” را به عنوان شغل تخصصی داشتند.

بیشتر سرکه سازی در آن زمان در استان شانشی کنونی در نزدیکی شهر تایوان متمرکز می شد که امروزه منطقه معروف سرکه سازی باقی مانده است.

بسیاری از انواع سرکه چینی و استفاده از آنها برای اهداف آشپزی و دارویی در کتابچه راهنمای کشاورزی Qimin Yaoshu (齊民要術) نوشته شده است.

یونانی ها و رومی ها اغلب از سرکه ساخته شده از نوشیدنی استفاده می کردند اسپارتی ها سرکه را به عنوان بخشی از آبگوشت سنتی خود melas zomos داشتند کولوملا رومی مواد و فرآیند ساخت چندین نوع سرکه را در کار خود Res Rustica شرح داد.